Een tijd geleden kwam ik tot de verschrikkelijke ontdekking, dat ik een voedselintolerantie heb voor pinda’s. Dit kwam weliswaar als een grote schok. Pindakaas heeft immers van kleins af aan, al een speciaal plekje in mijn hart. Ik at het iedere dag, de hele dag door. In de ochtend bestond mijn ontbijt uit twee broodjes met pindakaas, voor de lunch had ik drie broodjes met pindakaas en ’s avonds at ik dan wel geen pindakaas bij het avondeten, maar als ik om een uur of acht weer honger kreeg, lepelde ik vaak nog een halve pot pindakaas leeg. Wellicht was mijn hoge pindakaasconsumptie de reden dat ik deze intolerantie überhaupt ontwikkeld heb. In ieder geval, in deze blog ga ik het hebben over mijn voedselintolerantie en de voedselintolerantie test die er vooraf aan gegaan is.

De oorzaak van mijn voedselintolerantie

Enige tijd geleden begon ik te merken dat ik veel darmklachten had en vaker ziek was. Ik had constant last van buikkramp en was soms weleens twee weken achter elkaar verkouden of grieperig. Uiteraard begon ik me af te vragen wat de oorzaak van deze vage klachten was. Ik ben toen naar een dokter gegaan en die vertelde, na mij kort te hebben onderzocht, dat het best zo zou kunnen zijn dat ik een voedselintolerantie heb voor een bepaald voedingsmiddel.

De voedselintolerantie test

Na mijn doktersbezoek ben ik naar huis gegaan en heb ik meteen een voedselintolerantie test besteld. De test die ik had besteld was een zogenaamde igG4 bepaling. Bij deze test wordt er gekeken naar het aantal antistoffen dat je lichaam produceert tegen een bepaald voedingsmiddel. Als je een hoog aantal antistoffen tegen een bepaald voedingsmiddel hebt, duidt dat dus op een voedselintolerantie. Ik moest zelf bloedmonsters afnemen en deze naar een laboratorium opsturen. Na een week kwam het resultaat en bleek dus dat ik een voedselintolerantie had voor pinda’s.

Hoe ik afscheid heb genomen van pindakaas

De dag dat ik het resultaat van de voedselintolerantie test kreeg, was een sombere dag. Ik wilde hoe dan ook van mijn klachten af, maar om dat te bereiken, was ik noodgedwongen het eten van pindakaas voor eens en altijd te stoppen. Afscheid nemen was moeilijk. Uiteindelijk heb ik al mijn potten pindakaas (en dat waren er nogal wat) meegenomen naar een bos en daar, bij wijze van afscheidsritueel, één voor één begraven; dat was een heel emotioneel moment. De weken die hierna volgden waren heel erg moeilijk, maar gelukkig kreeg ik veel steun van mijn vrienden en familie.                                                                               Ik denk nu nog steeds weleens terug aan mijn gelukkige pindakaasdagen, maar ik weet dat mijn gezondheid nu eenmaal een prioriteit is.